Paradiset

av Olga Haugen

Tanken går til sommarfjellet,
ynskjer meg langt der inn.
Dit reinblom veks i hellet,
sjå blåne etter blåne, tind på tind.

Trø på den smale stigen.
Som fører mot høge nut
sitja med ryggen mot varden,
sjå over vidda ut.

Betrakt fugl som svingar,
høgt over fjellets topp.
På sterke ørnevingar
ber det høgre og høgre opp.

Ane bris som ruskar,
stryk over mose og lyng.
Høyre heiloen plystra,
fjellvåk som prøve og syng.

Glitrande vatn som blenkjer
mellom fjell i varmedis
eg undrast, trur og tenkjer:
Det er ikkje fagrar i paradis.

Slik kan eg nyta stunda ei tid,
som ein edel og kostbar skatt.
Til sola fortel snart dag er forbi,
går over i fløyelsmjuk sommarnatt.

Kjelde: Dikt, Eget forlag, 1999, s. 44