Vaarbekk

av Martinus Høgaasen

Vaarbekk vaknar under snøen,
skin mot sola fyrste gong.
Fødd av sola, fødd av dagen
freistar han sin fyrste song.
Ligg og løyser smaatt og varleg,
aukar, veks og legg seg i,
utfor bakken, nedfor aasen -
fyrste sommarmelodi.

Vaarbekk vaknar. Kulden strider
enno sterk med tunge slag.
Natta isband legg i hugen,
band som brest den næste dag.
Livet, eventyret lokkar.
Kva skal unge vaarbekk faa?
Skal han døy med fyrste freistnad?
Eller skal han havet naa?

Skal han? Spursmaal, spanning sprengjer
paa i vaarsolvekte barm.
Voner stig paa straalevenger,
trua tonar, vill og varm.
Skal han bort i surmyr sjukna
og sin dagsong gløyme av?
Eller skal han naa det største:
storelv, himmelsyn og hav?

Kjelde: Vaarbekk vaknar; klunk paa ymse strenger, Norske forfatteres forlag, 1923, s. 5