Mot Soleglad

av Arne Garborg
Frå Haugtussa, 1895.

Det stig av Hav eit Alveland
         med Tind og Mo;
det kviler klaart mot Himmelrand
         i kveldblaa Ro.

Eg saag det tidt som sveipt i Eim
         bak Havdis graa;
det er ein huld, ein heilag Heim,
         me ei kan naa.

Ho søv, den fine Tinderad
          i Draume-Bann;
men so ei Stund ved Soleglad
         ho kjem i Brand.

Naar Dagen sig som Eld og Blod
         i Blaae-Myr,
det logar upp med Glim og Glo
         og Æventyr.

Det brenn i Bræ og skjelv og skin
         med gyllne Bragd,
og Lufti glør' i Glans av Vin,
         Sylv og Smaragd.

Men av han døyr, den bleike Brand,
         som slokna Glo,
og klaart som fyrr ligg Alveland
         i kveldblaa Ro.

Eg lengta tidt på trøytte Veg
         der ut til Fred;
men Lande fyrst kan syna seg
         naar Sol gjeng ned.

Kjelde: Haugtussa, H. Aschehoug & Co.s forlag, 1895, s. 98