Bekken syng

av Jan-Magnus Bruheim

Eg veit ein stad,
eg vil ein stad.
Slik småsyng bekken
surle-glad.

Men av og til
eg fossar vilt,
og sume gonger
renn eg stilt.

Då står eg speglar
fjell og li.
Eit augnedjup
med himmel i.

Om ingen stoggar
og vil sjå -
om ingen står
og lyder på -

eg sullar lell
så surle-glad
og syng og kved
mitt eige kvad.

Kjelde: Bekken syng og andre barnedikt, Noregs Boklag 1983, s 1