Lille fru Lillian MacInTyre

av Vegard Vigerust

Det var så vakkert eit vær,
og lille fru Lillian MacInTyre
gjekk tur på Fokstugu-myre:
"Å gid, så berusende varmt det er.
Jeg holder slett ikke ut med klær!"
Ho tok tå seg trøye og sko,
så gjekk ho eit steinkast el' to.
Så våga ho tå tå seg blusa
– og dæ'med så kasta ho trusa!

Slik gjekk ho på Fokstugu-myre,

lille fru Lillian MacInTyre.

Su-de-li-du, langt inni fjell!

– I dag har det sandeleg hendt nogo lell!

Det var så vakkert eit vær,
og gamle Pær-Ola Sjovasslie
kom rett på dama på sæter-stigje.
"Å gid, så aldeles skjønt det er
å være nymfe foruten klær!"
Han stod der og heldt på og datt,
fekk mest ikkje pusten att:
Der stod det ei dame berr på lendom,
sko og klæe heldt ho i hendom!
"Ta frem og spill på din lyre!"
sa lille fru Lillian MacInTyre.
Su-de-li-du, langt inni fjell

– i dag har det sandeleg hendt nogo lell!

Kjelde: Evig unge Dovre. Dikt, prosaskildring, lokalhistorie, Dovre-ord, Dølaringen Boklag, 1993, s. 24